ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Ο Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας, κατείχε σημαντική θέση στο ελληνικό δωδεκάθεο και η λατρεία του μαρτυρείται ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή. Ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία και του Άδη (Πλούτωνα). Όταν οι τρεις αδελφοί διένειμαν με κλήρο τον κόσμο, ο Δίας έλαβε ως βασίλειό του τον ουρανό, ο Ποσειδώνας τη θάλασσα και ο Άδης τον κάτω κόσμο. Σύζυγος του Ποσειδώνα ήταν η Νηρηίδα Αμφιτρίτη και το ανάκτορό του βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας. Σύμβολό του ήταν η τρίαινα. Ο Ποσειδώνας όμως συνδεόταν και με τη γη, ιδίως με τους σεισμούς, όπως φαίνεται από το προσωνύμιο ενοσίχθων (αυτός που σείει τη γη). Με τη λατρεία του Ποσειδώνα επίσης συνδέονταν το άλογο (ίππιος Ποσειδών) και ο ταύρος (ταύρειος Ποσειδών). Σημαντικά ιερά του βρίσκονταν στον Ισθμό της Κορίνθου και στο Ταίναρο, ενώ ένα από τα χαρακτηριστικότερα μνημεία της Αττικής είναι ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο.