ΓΟΤΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Η άνθηση του γοτθικού ρυθμού στη Δυτική Ευρώπη συμπίπτει με το τέλος της Μεσοβυζαντινής και, ως επί το πλείστον, την Υστεροβυζαντινή Περίοδο, μια εποχή σταδιακής παρακμής που θα καταλήξει στην άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Σημαντική μορφή αυτής της περιόδου υπήρξε ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός, αυτοκράτορας από το 1081 έως το 1118 και ιδρυτής της δυναστείας των Κομνηνών. Ο Αλέξιος, αναλαμβάνοντας τα ηνία εν μέσω έντονης διοικητικής, οικονομικής και στρατιωτικής αποδιοργάνωσης, με επίμονες προσπάθειες πέτυχε τη σταθεροποίηση και ανασύνταξη του βυζαντινού κράτους. Διεξήγαγε πολυετείς πολέμους με ισχυρούς αντιπάλους όπως οι Νορμανδοί, οι Πετσενέγκοι και οι Σελτζούκοι, ενώ αντιμετώπισε με επιτυχία την πρόκληση της Πρώτης Σταυροφορίας, ανακτώντας σημαντικά εδάφη της αυτοκρατορίας. Μεταρρύθμισε το νομισματικό σύστημα και αναδιοργάνωσε την οικονομία, η οποία γνώρισε νέα άνθηση. Παράλληλα, η αναγέννηση των γραμ- μάτων που είχε ξεκινήσει τον 9ο αιώνα συνεχίστηκε, ενώ η βυζαντινή τέχνη εξακολούθησε να παράγει αριστουργήματα. Ο γοτθικός ρυθμός εισήχθη στον ελληνικό κόσμο από τους Σταυροφόρους, αφήνοντας ενδιαφέροντα μνημεία, όπως το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου των Ιωαννιτών Ιπποτών στη Ρόδο, λεπτομέρεια του οποίου πλαισιώνει την προσωπογραφία του Αλεξίου στο νόμισμα.