ΑΛΚΑΙΟΣ

Ο Αλκαίος από τη Μυτιλήνη (περ. 620 - 6ος αι. π.Χ.) ήταν σύγχρονος με τη Σαπφώ και συγκαταλεγόταν στους εννέα μεγάλους λυρικούς ποιητές της αρχαίας Ελλάδος. Συνέθεσε μονωδίες στην τοπική αιολική διάλεκτο, από τις οποίες σώζονται μόνο αποσπάσματα. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, έζησε σε μια ταραγμένη εποχή όπου η πολιτική κυριαρχία της παραδοσιακής αριστοκρατίας αμφισβητήθηκε, με αποτέλεσμα συχνές πολιτικές αλλαγές και την ανάδειξη τυράννων. Ο ίδιος ενεπλάκη ενεργά σε αυτές τις διαμάχες και εξορίστηκε, γι’ αυτό και πολλά ποιήματά του ήταν πολιτικά, με οξείες επιθέσεις κατά των αντιπάλων του. Συνέθεσε επίσης ύμνους στους θεούς, ερωτικά, αλλά και συμποτικά ποιήματα, για τα οποία φημιζόταν. Το ύφος του, που χαρακτηρίζεται από δυναμισμό, συνοπτικότητα, σθένος και ρυθμό, επαινέθηκε στην αρχαιότητα, ενώ ιδίως η συμποτική του ποίηση βρήκε έναν μεγάλο θαυμαστή και μιμητή στο πρόσωπο του Ορατίου.