ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ (342-292 π.Χ.)

Ο Αθηναίος κωμικός ποιητής Μένανδρος ήταν ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της Νέας Κωμωδίας. Η κωμωδία του Μενάνδρου, σε αντίθεση με την Αρχαία Κωμωδία της εποχής του Αριστοφάνη, δεν ήταν πολιτική και πραγματευόταν ως επί το πλείστον ανθρώπινους χαρακτήρες και τύπους (δεισιδαίμων, κόλακας, αγροίκος, μισάνθρωπος) με τις αδυναμίες, τα πάθη και τις επιθυμίες τους. Αναφέρεται ότι έγραψε πάνω από εκατό έργα, ενώ νίκησε οκτώ φορές στους δραματικούς αγώνες. Από το έργο του έχουν σωθεί έξι ελλιπείς κωμωδίες και πολλά αποσπάσματα. Πληρέστερα σώζονται ο Δύσκολος, η Σαμία και οι Επιτρέποντες. Τα έργα του μιμήθηκαν οι Ρωμαίοι κωμικοί ποιητές και, μέσω αυτών, στοιχεία τους επιβίωσαν στις κωμωδίες του Μολιέρου και του Σαίξπηρ. Του αποδίδονται αξιόλογα αποφθέγματα, όπως το «Ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ».