ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ο Ευριπίδης είναι ο νεότερος της τριάδας των µεγάλων Αθηναίων τραγικών ποιητών του 5ου π.Χ. αιώνα και, όπως έχει λεχθεί, ο τραγικότερος όλων. Ανδρώθηκε την κλασική εποχή της ρητορικής, της σοφιστικής και της φιλοσοφίας και έζησε σε έναν αιώνα ραγδαίων εξελίξεων και µεγάλων επιτευγµάτων σε όλους τους τοµείς του πνεύµατος. Επηρεασµένος από τα νέα ρεύµατα, επιχειρεί νέες, τολµηρές προσεγγίσεις των µύθων που αποτελούσαν την πρώτη ύλη της τραγικής ποίησης, θέτοντας ερωτήµατα που είναι δύσκολο να απαντηθούν ακόµα και σήµερα. Χαρακτηριστικό της τέχνης του είναι η ρεαλιστική παρουσίαση των ανθρώπινων χαρακτήρων και παθών. Οι ρηξικέλευθοι προβληµατισµοί του προκάλεσαν παρεξηγήσεις στο αθηναϊκό κοινό, που του έδωσε τις λιγότερες νίκες στους δραµατικούς αγώνες συγκριτικά µε τους άλλους δύο µεγάλους τραγικούς (Σοφοκλή και Αισχύλο). Ο Ευριπίδης προς το τέλος του βίου του έζησε στην αυλή του βασιλιά Αρχελάου της Μακεδονίας, όπου έγραψε το τελευταίο αριστούργηµά του, την τραγωδία Βάκχαι.